Πριν από μερικούς μήνες, με αφορμή την φρικτή δολοφονία του Άλκη Καμπανού, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης μετονομάστηκε η οδός που συνέβη αυτό, και πλέον φέρει το όνομά του. Είχε προηγηθεί συμβολική δενδροφύτευση στα όρια Τούμπας – Χαριλάου, τριών δένδρων ηλικίας ίδιας με αυτήν τριών θυμάτων οπαδικής βίας στη Θεσσαλονίκη (ενός Κυπρίου, ενός Βουλγάρου και του Άλκη). Εκδόθηκαν ψηφίσματα και ανακοινώσεις που καταδίκασαν το γεγονός, αλλά και ευχολόγια για την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας.

Φτάνει πιά! Η υποκρισία περίσσεψε!

Όλοι αυτοί οι ανέξοδοι θεατρινισμοί, που μοναδικό σκοπό τους έχουν να απενοχοποιήσουν τους αρμόδιους διοικητικούς και πολιτικούς υπευθύνους, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτε, αλλά προκαλούν πλέον βάναυσα το κοινό αίσθημα. Όσο το απόστημα της πολιτικής και κοινωνικής σήψης δεν καθαρίζεται και δεν αποστειρώνεται αποτελεσματικά, μόνον ως ύβρις στη μνήμη των αθώων θυμάτων φαντάζουν όλες αυτές οι ενέργειες.

Ποιος, αλήθεια, τόλμησε να πει τα πράγματα με το όνομά τους; Ποιος έσυρε στα δικαστήρια, εκτός από τους φυσικούς εγκληματίες της οπαδικής αλητείας, και τους ηθικούς αυτουργούς, που δεν είναι άλλοι από τους διοικητικούς παράγοντες των ανωνύμων εταιρειών και τους δημοσιογραφούντες ρυπαρογράφους των payrollsτους;

Οι συμμορίες, που κρύβονται πίσω από τον «θεσμό» των οπαδικών συνδέσμων, εξακολουθούν να ασχημονούν και να εγκληματούν προσφέροντας άφθονο τρόμο σε κάθε εμφάνισή τους, ακόμη και εκτός γηπέδων, ακόμη και μακριά από τα συνήθη «στέκια» τους.

Η δολοφονία του αθώου οπαδού της ΑΕΚ δεν έγινε, δυστυχώς, μόνο από Κροάτες, αλλά και από Έλληνες συμμορίτες. Έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας έγγραφα και σήματα των αρχών, που προειδοποιούσαν για την επικινδυνότητα λόγω της επικείμενης έλευσης των Κροατών και την φιλοξενία τους από οπαδούς του ΠΑΟ. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το τί έκαναν για να το αποτρέψουν.

Τι έκανε η Ελληνική Αστυνομία, τί έκανε η διοίκηση της ελληνικής ομάδας, τί έκανε η πολιτεία για να εμποδίσει την κάθοδο και την δράση των εγκληματιών αυτών;

«Δε μύριζε καθόλου μπαρούτι η ατμόσφαιρα. Ήταν μία ωραία βραδιά εχθές, έπαιζαν παιδάκια, υπήρχαν οικογένειες, απλοί άνθρωποι, ενδεχομένως να μην ήταν και οπαδοί της ΑΕΚ, έπιναν τον καφέ τους, τον χυμό τους. Ήρθαν με μαχαίρια και ρόπαλα, για να σκοτώσουν», δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας που βρισκόταν στο σημείο και γλύτωσε από τύχη.

Είναι δυνατόν όλα αυτά να συνέβησαν, ενώ κάποιοι γνώριζαν; Το ερώτημα, φυσικά, επεκτείνεται και πολύ πιο πέρα από τον χώρο του αθλητισμού.

Είναι δυνατόν να μη μπορείς να σταματήσεις ένα ή και περισσότερα αυτοκίνητα διακινητών λαθρομεταναστών, που κινούνται ανάποδα στην Εγνατία οδό, σκοτώνοντας αθώους συμπατριώτες μας;

Είναι δυνατόν, αφού περάσουν από διάφορα «μπλόκα» της τροχαίας, να τους χάνεις από τα μάτια σου; (!)

Είναι δυνατόν να διέρχονται από το ελληνοτουρκικό τελωνείο εκατοντάδες λαθρομετανάστες, μέρα – μεσημέρι, περπατώντας, χωρίς να τους σταματά κανείς;

Είναι δυνατόν να αποβιβάζονται δεκάδες λαθρομετανάστες στην … Πύλο της Μεσσηνίας, έχοντας προηγουμένως διασχίσει με τη βάρκα τους όλο το Αιγαίο χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς;

Είναι δυνατόν να συμβαίνει το ίδιο πράγμα στην «στρατιωτικοποιημένη» Ρόδο, επίσης μέρα – μεσημέρι, μπροστά στα μάτια τουριστών και κατοίκων;

Είναι δυνατόν να εκρήγνυται, λόγω αγροτικής πυρκαγιάς, αποθήκη πυρομαχικών του ελληνικού στρατού, επειδή κάποιοι δεν φρόντισαν να αποψιλώσουν τον χώρο ευθύνης τους;

Εν κατακλείδι, είναι δυνατόν να αισθανόμαστε ασφαλείς ζώντας σε μία χώρα στην οποία η ανευθυνότητα και η αδιαφορία να επιβραβεύονται με σαρωτικά εκλογικά ποσοστά;