Περίσσεψε η πολιτική προεκλογική υποκρισία αναφορικά με το θέμα της Θράκης. Εντελώς «ξαφνικά» αποκαλύφθηκε ότι το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής εμπλέκεται στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας και διαμορφώνει τις πολιτικές εξελίξεις καθοδηγώντας την ψήφο των μουσουλμάνων της περιοχής! Αυτό, δηλαδή, που οι κάτοικοι της Θράκης μας «το έχουν τούμπανο», τα πολιτικά κόμματα το έκαναν «κρυφό καμάρι» (στην κυριολεξία)!
Πριν από αρκετά χρόνια (το 1989) θεσπίστηκε το όριο του 3% που πρέπει να λάβει ένα κόμμα προκειμένου να αποκτήσει το δικαίωμα να εκπροσωπηθεί στην ελληνική βουλή. Το όριο αυτό υποτίθεται πως ψηφίστηκε προκειμένου να αποτραπεί η είσοδος στο κοινοβούλιο κομματικών σχηματισμών που είχαν σημαντική εκλογική δύναμη σε κάποιον νομό, με αποτέλεσμα να εκλέγουν εκεί έναν βουλευτή (π.χ. νομοί Ροδόπης και Ξάνθης), ενώ στην υπόλοιπη επικράτεια τα ποσοστά του ήταν μηδενικά. Με τον τρόπο αυτό υποτίθεται πως θα αποτρεπόταν η είσοδος στη Βουλή δεδηλωμένων τουρκοφρόνων βουλευτών, όπως ήταν λ.χ. ο μακαρίτης Αχμέτ Σαδίκ, βουλευτής τότε στον νομό Ροδόπης. Αμ, δε…
Σύντομα αποδείχθηκε πως μόνο αυτός δεν ήταν ο στόχος. Τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και αργότερα και ο ΣΥΡΙΖΑ) άρχισαν να διαγκωνίζονται, ποιο θα καταφέρει να εντάξει στα ψηφοδέλτιά του τα ίδια και χειρότερα εξτρεμιστικά τουρκόφρονα στοιχεία, με αποτέλεσμα όχι μόνο να συνεχίσουν να εκλέγονται στην ελληνική βουλή, αλλά να απολαμβάνουν και του κύρους της συμμετοχής τους σε ένα κόμμα εξουσίας ή και κυβέρνησης. Να αποκτήσουν δηλαδή το δικαίωμα, με την ψήφο τους, να διαμορφώνουν την κυβερνητική πολιτική της χώρας μας!
Παράλληλα, το τουρκικό προξενείο αναβαθμίστηκε και από περιθωριακός παίκτης έφτασε να αποτελέσει συνομιλητή των κομμάτων εξουσίας ζητώντας ανταλλάγματα προκειμένου να καθοδηγήσει την ψήφο των μουσουλμάνων προς συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα.
Τελικά, στην πράξη αποδείχθηκε πως, κατά μία παράξενη συγκυρία, από τη ρύθμιση αυτή επλήγησαν κυρίως κόμματα με πατριωτικό πρόσημο, τα οποία σε διάφορες εκλογικές μάχες άγγιξαν το όριο του 3% χωρίς να καταφέρουν να εκπροσωπηθούν στη Βουλή, όπως έγινε και πρόσφατα, στις εκλογές της 21ης Μαΐου.
Η πολιτική υποκρισία, όμως, έχει και άλλες διαστάσεις. Είναι γνωστό (τουλάχιστον στους κατοίκους της Θράκης μας) ότι σχεδόν όλοι οι φιλόδοξοι αιρετοί των «μεγάλων», κατά κανόνα, κομμάτων (υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, δημοτικοί ή περιφερειακοί σύμβουλοι κ.α.) εντάσσουν στο πρόγραμμα των προεκλογικών δραστηριοτήτων τους και μία επίσκεψη στον … Τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής! Και όταν αυτή δεν γίνεται απροκάλυπτα, γίνεται με την δικαιολογία των «ευχών» τους προς τον πρόξενο, με αφορμή κάποια θρησκευτική μουσουλμανική εορτή, όπως θα γίνει και αύριο Πέμπτη 29 Ιουνίου, με αφορμή το «μπαϊράμι». Αναμένεται, λοιπόν, ο αύλειος χώρος του τουρκικού προξενείου να κατακλυστεί από χριστιανούς πολιτευτές, αιρετούς και μη, που θα σπεύσουν να «ευχηθούν» στον εκπρόσωπο μιας χώρας, που δεν χάνει την ευκαιρία να μας απειλήσει με πόλεμο με την παραμικρή ευκαιρία!
Παράλληλα, φυσικά, θα «ευχηθούν» και στον τουρκομουφτή της περιοχής, δηλαδή όχι στον νόμιμο θρησκευτικό ηγέτη των μουσουλμάνων της Ροδόπης, αλλά σε αυτόν που όρισε η Τουρκία μέσω «εκλογών» που διοργάνωσε με τους πρακτορίσκους της σε συγκεκριμένα τεμένη της περιοχής. Θα έχει πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσοι από αυτούς θα επισκεφτούν για να ευχηθούν και στον νόμιμο και διορισμένο από την ελληνική πολιτεία μουφτή!
Δεν απέχουν ούτε κατ᾽ ελάχιστον οι καταγγελίες, τόσο της υποψήφιας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ροδόπη όσο και της ΝΔ, αναφορικά με τον ρόλο του προξενείου. Αυτό, όμως, που είναι εξοργιστικό, είναι το ότι αυτό το απαράδεκτο γεγονός μπήκε στο κάδρο μιας μικροπολιτικής προεκλογικής αντιπαράθεσης…